EN
ທຳນວນແລະກາຍເປັນຂອງພົບອັດ
ຈາກສາຍຄິດຕ້ອງຫາມເຖິງການອອກແບບທົ່ວໄປ
ໃນຊ่วງທົດສະວັດ 1950 ໄດ້ເກີດການເຄື່ອນໄຫວຂອງສິລະປະປັອບ (Pop Art) ຂຶ້ນ ເຊິ່ງຖືວ່າເປັນບາງສິ່ງທີ່ຮຸນແຮງໃນຍຸກນັ້ນ ແລະ ກ້າທີ່ຈະຕໍ່ຕ້ານກັບສິ່ງທີ່ຄົນອື່ນໆຄາດຫວັງຈາກສິລະປະ ແລະ ວິທີທີ່ສັງຄົມເບິ່ງສິນຄ້າຜູ້ບໍລິໂພກ. ການເຄື່ອນໄຫວນີ້ໄດ້ເຕີບໂຕຂຶ້ນມາຈາກການປ່ຽນແປງທາງດ້ານວັດທະນະທຳຫຼັງຈາກສົງຄາມໂລກຄັ້ງທີສອງເຊິ່ງທຸກຢ່າງຮູ້ສຶກໃໝ່ ແລະ ຕ່າງປານ. ເນື້ອໃນຫຼັກຂອງການເຄື່ອນໄຫວນີ້ແມ່ນການເຂົ້າໄປໃນສິລະປະແບບດັ້ງເດີມໂດຍການນຳເອົາສິ່ງທີ່ເຮົາເຫັນໃນຊີວິດປະຈຳວັນເຊັ່ນ ຢູ່ເຮືອນ ຫຼື ໃນຮ້ານຄ້າ. ພິຈາລະນາເບິ່ງ - ພວກສິລະປິນໄດ້ເລີ່ມນຳເອົາຮູບກາຕູນໃນໜັງສືພິມມາວາງໃສ່ຜ້າບູຮານ ແລະ ສະແດງກະປ໋ອງນ້ຳຊູປະເຊິ່ງເປັນດັ່ງກັບວ່າມັນເປັນບັນດາລິດສິລະປະ. ຊື່ຂອງ Andy Warhol ແລະ Roy Lichtenstein ໄດ້ກາຍເປັນທີ່ຮູ້ຈັກເນື່ອງຈາກພວກເຂົາໄດ້ເອົາໂຄສະນາ ແລະ ວັດຖຸທີ່ໃຊ້ຫຸ້ມຫໍ່ມາປ່ຽນເປັນບາງສິ່ງທີ່ເຮັດໃຫ້ຄົນຢຸດຄິດ. ສຳລັບຕົວຢ່າງ, ແຜູ້ຄົນອາດຈະເວົ້າເຖິງຊຸດກະປ໋ອງນ້ຳຊູປະຂອງ Campbell ຂອງ Warhol. ການວາງສີເຫຼົ່ານີ້ບໍ່ແມ່ນພຽງແຕ່ເປັນຮູບທຳມະດາ; ມັນໄດ້ປ່ຽນວິທີການເບິ່ງສິ່ງຂອງປະຈຳວັນທີ່ຢູ່ໃນຮ້ານຂາຍຍ່ອຍຂອງເຮົາເປັນນິດ.
ສິ່ງທີ່ເຮັດໃຫ້ສິລະປະແບບ Pop Art ນ່າສົນໃຈແມ່ນວິທີການທີ່ມັນໄດ້ເຂົ້າໄປໃນການອອກແບບປະຈໍາວັນ ແລະ ສຸດທ້າຍກໍເຮັດໃຫ້ເກີດວິທີຄິດໃໝ່ໆກ່ຽວກັບວັດທະນະທໍາຜູ້ບໍລິໂພກ, ບາງຄັ້ງມັນເຖິງຂັ້ນເສຍດສີ້າວັດທະນະທໍາດັ່ງກ່າວນັ້ນໃນຂະນະທີ່ເຮັດເຊັ່ນນັ້ນ. ການເກີດຂຶ້ນຂອງໂທລະທັດ ແລະ ນິຕະຍະສານທີ່ມີພື້ນຜິວມັນເງົາໄດ້ຊ່ວຍແຜ່ລາຍລັກສະນະຂອງສິລະປະ Pop Art ໄປທົ່ວເຮືອນຕ່າງໆໃນອາເມລິກາ, ເຮັດໃຫ້ສິ່ງທີ່ເຄີຍເປັນສິລະປະແບບທັນສະໄໝກາຍເປັນບາງສິ່ງທີ່ຄົນທົ່ວໄປເຫັນໄດ້ໃນກ່ອງເມັດຂ້າວໂມງ ແລະ ປ້າຍເຄື່ອງນຸ່ງ. ນັກວິຊາການຈໍານວນຫຼາຍໄດ້ຊີ້ໃຫ້ເຫັນວ່າໃນຊວງທົດສະວັດ 1960, ສິລະປະແບບ Pop Art ໄດ້ເລີ່ມປະກົດໃນທຸກບ່ອນຈາກຫໍສະຖານທີ່ວາງສະແດງຮູບແຕ້ມໃນນະຄອນນິວຢອກ ແລະ ການວາງສະແດງໃນລອນດອນ ເນື່ອງຈາກສິລະປິນໄດ້ສ້າງຜົນງານທີ່ສົນທະນາກັບປະຊາຊົນທົ່ວໄປຜ່ານສີສັນທີ່ສົດໃສ ແລະ ຮູບພາບທີ່ຄຸ້ນເຄີຍ. ການເຄື່ອນໄຫວດັ່ງກ່າວໄດ້ປ່ຽນແປງເກມການຫຼິ້ນຂອງທັງສິລະປະ ແລະ ວົງການອອກແບບໂດຍການທໍາລາຍສາຍແອວທາງດ້ານວັດທະນະທໍາລະຫວ່າງວັດທະນະທໍາທີ່ສູງສົ່ງ ແລະ ວັດທະນະທໍາທີ່ຕໍ່າຕ້ອຍ.
ນັກສຸນທິດທີ່ມີຄວາມສຳຄັນທີ່ໄດ້ຮູບຮ່າງການຍ້າຍ
ຂະບວນການສິລະປະປ໊ອບໄດ້ຮັບຜົນກະທົບຈາກສິລະປິນທີ່ສຳຄັນຫຼາຍຄົນທີ່ນຳເອົາວິທີການຂອງຕົນເອງມາສູ່ໂຕະ. ຕົວຢ່າງເຊັ່ນ ຈາສເປີ ໂຈນ, ໂຣເບີດ ໂຣສເຊັນເບີກ ແລະ ແຄລສ ໂອວເດັນເບີກ. ພວກເຂົາເຈົ້າໄດ້ທົດລອງກັບວັດສະດຸ ແລະ ຫົວຂໍ້ຕ່າງໆ ທີ່ຄ່ອຍໆປະສົມປະສານວິທີການສິລະປະຕ່າງໆເຂົ້າກັນໃນແບບທີ່ບໍ່ເຄີຍເຫັນມາກ່ອນ. ພ້ອມກັນນັ້ນ, ຊຸດງານສິລະປະທີ່ມີຊື່ສຽງຂອງ ອັນດີ ເວີໂອ (Andy Warhol) ກ່ຽວກັບກະປ໋ອງຊູປ໌ຂອງຄັມເບີລ (Campbell) ກໍ່ໄດ້ສົ່ງຜົນກະທົບຢ່າງໃຫຍ່ຫຼວງ. ໂດຍການປ່ຽນກະປ໋ອງຊູປ໌ທົ່ວໄປເຫຼົ່ານີ້ໃຫ້ກາຍເປັນບົດສິລະປະ, Warhol ໄດ້ເຮັດໃຫ້ຄົນເຫັນວ່າສິນຄ້າຜູ້ບໍລິໂພກຖືກສອດໄສ້ເຂົ້າໄປໃນຊີວິດປະຈຳວັນຂອງພວກເຮົາຢ່າງໃດຢ່າງນັ້ນ. ງານຂອງລາວເວົ້າເຖິງສິ່ງທີ່ພວກເຮົາຜ່ານຕາເຫັນທຸກມື້ແຕ່ບໍ່ເຄີຍສັງເກດເບິ່ງຢ່າງແທ້ຈິງ.
ສິລະປິນຈາກອັງກິດໃນເອີຣົບ, ລວມທັງ Richard Hamilton, ໄດ້ມີອິດທິພົນຢ່າງໃຫຍ່ຫຼວງຕໍ່ການພັດທະນາສິລະປະ Pop Art, ການປະສົມປະສານອົງປະກອບທາງວັດທະນະທຳຕ່າງໆໃນຂະນະທີ່ພວກເຂົາຮ່າງຮູບແບບຂອງຂະບວນການນີ້. ສິລະປະ Pop Art ໄດ້ເກີນຂອບເຂດຂອງການຂຽນຮູບແລະປັ້ນຮູບໄປແລ້ວ. ສິລະປິນເລີ່ມນຳເອົາວິທີການພິມເຊິ່ງໃຊ້ໃນການຄ້າ, ວັດຖຸທີ່ຜະລິດສຳເລັດແລ້ວຈຳນວນຫຼວງ, ແລະ ອຸປະກອນເອເລັກໂຕຣນິກໃນເບື້ອງຕົ້ນເຂົ້າໃນການສ້າງສິລະປະຂອງພວກເຂົາ. ການກະທຳທີ່ກ້ວາງຂວາງຂຶ້ນນີ້ໄດ້ຊ່ວຍໃຫ້ສິລະປະ Pop Art ກາຍເປັນທີ່ນິຍົມໃນພິພິດທະພັນທົ່ວທັງທະວີບ. ການສະແດງໃນທີ່ສຳຄັນເຊັ່ນທີ່ພິພິດທະພັນ Tate Modern ໄດ້ເຮັດໃຫ້ສິລະປະ Pop Art ກາຍເປັນທີ່ຮູ້ຈັກຢ່າງກ້ວາງຂວາງ, ບ່ອນທີ່ນັກວິຈານໄດ້ຍົກຍໍ້ທັງມຸມມອງໃໝ່ຂອງມັນ ແລະ ການປ່ຽນແປງທີ່ມັນໄດ້ນຳເອົາມາສູ່ຄວາມເຂົ້າໃຈຂອງຄົນທົ່ວໄປກ່ຽວກັບສິລະປະໂດຍລວມ.
Ulptures pop art ໃນພື້ນທີ່ສະແດງປັจຈຸບັນ
ພື້ນທີ່ການເຂົ້າຮ່ວມທີ່ຖືກປ່ຽນແປງໂດຍulpturesໃຫຍ່
ຮູບປັ້ນສິລະປະ Pop ຂະໜາດໃຫຍ່ກໍາລັງປ່ຽນວິທີທີ່ພວກເຮົາເບິ່ງພື້ນທີ່ຈັດງານໃນປັດຈຸບັນ, ນໍາເອົາສີສັນມາສູ່ສະຖານທີ່ຕ່າງໆ ແລະ ດຶງດູດຄວາມສົນໃຈຂອງຄົນທີ່ຜ່ານໄປມາ. ຖ້າທ່ານໄດ້ເບິ່ງງານແສດງຕົ້ນສະໄໝ ຫຼື ງານໃຫຍ່ໃດໆໃນໄລຍະມໍ່ມານີ້, ອາດຈະມີຮູບປັ້ນສິລະປະ Pop ຂະໜາດໃຫຍ່ຢູ່ບ່ອນນັ້ນ ແລະ ເປັນສິ່ງທີ່ທຸກຄົນເວົ້າເຖິງ. ຕົວຢ່າງເຊັ່ນງານ Art Basel ປີກາຍນີ້, ບ່ອນທີ່ມີການຕິດຕັ້ງສິລະປະ Pop ຂະໜາດໃຫຍ່ເປັນສິ່ງດຶງດູດຫຼັກ ແລະ ມີຄົນຕໍ່ແຖວຍາວເພື່ອຖ່າຍຮູບກັບມັນ. ນອກຈາກການເບິ່ງດີແລ້ວ, ຮູບປັ້ນເຫຼົ່ານີ້ຍັງຊ່ວຍສ້າງອາລົມໃຫ້ກັບພື້ນທີ່ຈັດງານ, ບໍ່ວ່າຈະເປັນງານທີ່ຕ້ອງການໃຫ້ຮູ້ສຶກສົນຸກສົນໜ້າ ຫຼື ຈິງຈັງເຄົາລົບ. ນັກຈັດງານ ແລະ ນັກອອກແບບພາຍໃນມັກເວົ້າເຖິງວ່າ, ການນໍາເອົາອົງປະກອບສິລະປະ Pop ຂະໜາດໃຫຍ່ເຂົ້າມາໃນງານ ຈະເຮັດໃຫ້ສະຖານທີ່ປົກກະຕິກາຍເປັນສະຖານທີ່ພິເສດ ແລະ ຈື່ຈໍາໄດ້. ຜູ້ດໍາເນີນການສະຖານທີ່ຍັງລາຍງານວ່າມີຜົນໄດ້ຮັບທີ່ແທ້ຈິງ, ບໍ່ວ່່າຈະເປັນຈໍານວນຜູ້ເຂົ້າຮ່ວມງານເພີ່ມຂຶ້ນປະມານ 30% ໃນເວລາທີ່ມີການຈັດວາງຮູບປັ້ນເຫຼົ່ານີ້, ຕາມການສໍາຫຼວດຂອງອຸດສະຫະກໍາ. ສິ່ງທີ່ເຮັດໃຫ້ຮູບປັ້ນເຫຼົ່ານີ້ມີປະສິດທິພາບດີແມ່ນຫຍັງ? ມັນຊ່ວຍໃຫ້ຜູ້ຈັດງານສາມາດປະສົມປະສານການສະແດງອອກແບບສ້າງສັນເຂົ້າກັບທຸກທີມາຂອງງານທີ່ຕ້ອງການ.
ຫ້ອງຮັບແກ່ວ酒店 ເພີ່ມຄວາມສຸກສາມດ້ວຍຮູບພາບມະນຸດ
ພາຍໃນອຸດສະຫະກຳໂຮງແຮມ ບັນດາໂຮງແຮມກຳລັງນຳເອົາຮູບປັ້ນຄົນແບບ Pop Art ມາຕັ້ງໄວ້ໃນເຂດໂຮງຮັບແຂກເພື່ອສ້າງຊ່ວງເວລາທີ່ເຮັດໃຫ້ແຂກປະທັບໃຈຈົນຈື່ຈຳໄດ້ຍາວນານຫຼັງຈາກທີ່ໄດ້ເຂົ້າພັກ. ສະຖານທີ່ເຊັ່ນ The Standard ແລະ Ace Hotel ໄດ້ຮັບເອົາແນວໂນ້ມນີ້ຢ່າງແທ້ຈິງ ໂດຍການຕັ້ງຕຳລາງສິລະປະທີ່ສຳຜັດຕາ ແລະ ເຮັດໃຫ້ແຂກຢາກຖ່າຍຮູບເພື່ອແບ່ງປັນໃນສື່ສັງຄົມ. ຄົນເຮົາມັກມີຄວາມເຊື່ອມໂຍງກັບບູຮານສິລະປະທີ່ສະແດງຮູບຮ່າງຄົນໃນບາງລະດັບ ຊຶ່ງເພີ່ມເຕີມເອົາຄວາມຮູ້ສຶກສ່ວນຕົວທີ່ຂາດໄປໃນພື້ນທີ່ໂຮງແຮມທີ່ບໍ່ມີຄວາມເປັນມິດ. ຜູ້ຊຳນິຊຳນານດ້ານການອອກແບບມັກເນັ້ນເຖິງຄວາມສຳຄັນໃນການເລືອກຊິ້ນງານທີ່ສອດຄ່ອງກັບບັນຍາກາດຂອງໂຮງແຮມ ຫຼື ບອກເລື່ອງລາວສ່ວນໜຶ່ງຂອງໂຮງແຮມ ເຊິ່ງເຮັດໃຫ້ທຸກຢ່າງເບິ່ງເປັນເອກະລາດເວລາຍ່າງເຂົ້າມາໃນປະຕູຫຼັກ. ການເບິ່ງຄືນຄວາມຄິດເຫັນຈາກແຂກທີ່ເຂົ້າພັກສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າ ສ່ວນຫຼາຍມັກຖືກລ້ອມຮອບໄປດ້ວຍສິລະປະທີ່ໜ້າສົນໃຈໃນຂະນະທີ່ພັກຢູ່ ສະນັ້ນຈຶ່ງເຂົ້າໃຈໄດ້ວ່າເປັນຫຍັງໂຮງແຮມຈຶ່ງລົງທຶນໃນການຕິດຕັ້ງຊິ້ນງານແບບນີ້ຫຼາຍຂຶ້ນໃນຊ່ວງເວລາຫຼັງ.
ສະໝັກສັນສະຫງ່າຍໃນການອອກແບບ
ປະຈຸບັນນີ້ ວັດຖຸທີ່ນຳໃຊ້ສຳລັບປະຕິມາກຳສະໄຕລ໌ປັບຮ້ອນ (Pop Art) ໄດ້ມີຄວາມຫຼາກຫຼາຍຂຶ້ນ ລວມທັງວັດຖຸດິບໃໝ່ໆ ທີ່ຊ່ວຍໃຫ້ບັນດາຜົນງານສິນລະປະມີອາຍຸການໃຊ້ງານຍາວນານຂຶ້ນ ແລະ ສາມາດສື່ຄວາມຮູ້ສຶກໄດ້ຢ່າງເຂົ້າເຈົ້າ. ນັກສິນລະປິນໄດ້ນຳໃຊ້ວັດຖຸຕ່າງໆເຊັ່ນ: ແກ້ວໄຟເບີ (fiberglass), ລະບອກທີ່ຫຼາກຫຼາຍ ແລະ ຢາງເຄມີພາຍໃນຮູບແບບຕ່າງໆ ເພື່ອສ້າງຜົນງານທີ່ເກີນຂອບເຂດທີ່ຄົນທົ່ວໄປເຄີຍຄິດວ່າເປັນໄປບໍ່ໄດ້. ວັດຖຸດັ່ງກ່າວຍັງຊ່ວຍໃຫ້ສາມາດສ້າງບັນດາວັດຖຸທີ່ຕ້ານທານຕໍ່ສະພາບແວດລ້ອມພາຍນອກໄດ້ ແລະ ສາມາດຮັກສາຄວາມງາມ ແລະ ລະອຽດອ່ອນຊອບຕົວຂອງສິນລະປະໄວ້ໄດ້. ການຄົບຖ້ວນທາງດ້ານສິ່ງແວດລ້ອມຍັງເປັນສິ່ງສຳຄັນໃນປັດຈຸບັນ ສະນັ້ນນັກສິນລະປິນຈຳນວນຫຼາຍຈຶ່ງເລືອກນຳໃຊ້ວັດຖຸທີ່ເປັນມິດຕໍ່ສິ່ງແວດລ້ອມຫຼາຍຂຶ້ນ ເຊິ່ງອາດໝາຍເຖິງການນຳໃຊ້ວັດຖຸເກົ່າມາໃຊ້ໃໝ່ ຫຼື ນຳໃຊ້ວັດຖຸທີ່ສາມາດຍ່ອຍສະຫຼາຍໄດ້. ເທັກໂນໂລຊີກໍ່ໄດ້ປ່ຽນແປງທຸກຢ່າງເຊັ່ນກັນ. ດ້ວຍເຄື່ອງມືດິຈິຕອນໃນການຜະລິດ ນັກປັ້ນຮູບສາມາດສ້າງຮູບຮ່າງທີ່ຊັບຊ້ອນ ແລະ ວຽກງານຕິດຕັ້ງຂະໜາດໃຫຍ່ໄດ້ຫຼາຍຂຶ້ນກ່ວາທີ່ຜ່ານມາ. ພວກເຮົາໄດ້ເຫັນຕົວຢ່າງທີ່ສົມບູນແບບ ເຊິ່ງບັນດາສິນລະປິນໄດ້ສ້າງຜົນງານຂະໜາດໃຫຍ່ທີ່ບໍ່ສາມາດເຮັດໄດ້ຖ້ານຳໃຊ້ວິທີການດັ້ງເດີມເທົ່ານັ້ນ ເຊິ່ງໄດ້ປ່ຽນແປງວິທີຄິດຂອງຄົນເຮົາກ່ຽວກັບການສ້າງປະຕິມາກຳຂະໜາດໃຫຍ່ໃນປັດຈຸບັນ.
การนำ Pop Art มาใช้ในประเภทห้องต่างๆ
ห้องนั่งเล่นที่มีชีวิตชีวาพร้อมคำแถลงที่กล้าหาญ
ການເພີ່ມສິ່ງຂອງທີ່ມີສີສັນແບບປ໊ອບອາດໃນຫ້ອງຮັບແຂກຈະຊ່ວຍປ່ຽນໂຊມໂມງຂອງພື້ນທີ່ນັ້ນ ໃຫ້ຮູ້ສຶກມີຊີວິດຊີວາ ແລະ ນ່າຕື່ນເຕັ້ນຫຼາຍຂຶ້ນ. ເມື່ອພວກເຮົາປະສົມຮູບແບບທີ່ບໍ່ຄາດຄິດເຂົ້າກັບຮູບພາບສີສັນຈາກວັດທະນະທຳປ໊ອບ, ມັນກໍ່ເພີ່ມພະລັງງານໃຫ້ຫ້ອງນັ້ນຫຼາຍຂຶ້ນ. ການເລືອກເອົາສິ່ງຂອງແບບປ໊ອບອາດທີ່ດີ ໝາຍເຖິງການຊອກຫາບູກສ່ວນທີ່ສອດຄ່ອງກັບຄວາມມັກສ່ວນຕົວຂອງຄົນນັ້ນ ແຕ່ຍັງເຂົ້າກັນໄດ້ກັບຮູບແບບໂດຍລວມຂອງພື້ນທີ່. ຄົນສ່ວນຫຼາຍມັກເລືອກເອົາງານສິລະປະທີ່ມີສີສັນສວຍງາມ ແລະ ສັນຍະລັກທີ່ແຕກຕ່າງ ເຊິ່ງເຂົ້າກັນໄດ້ດີກັບຜະນັງ ຫຼື ເຟີນີເຈີໃນເຮືອນທີ່ທັນສະໄໝ, ແອັບພາດເມັ້ນໃນເມືອງ, ຫຼື ພື້ນທີ່ທີ່ມີຮູບແບບປະສົມປະສານ. ການຈັດແຈງທີ່ສະຫຼາດຍັງສາມາດເຮັດໃຫ້ບູກສ່ວນປ໊ອບອາດບາງອັນກາຍເປັນຈຸດເດັ່ນຂອງຫ້ອງ ເຊິ່ງມັກຈະເຮັດໃຫ້ແຂກທີ່ມາຢ້ຽມຢາມສົນໃຈ ແລະ ຖາມວ່າຊື້ມັນມາຈາກບ່ອນໃດ.
ຜູ້ທີ່ອອກແບບພື້ນທີ່ພາຍໃນທີ່ມີປະສົບການມາຫຼາຍຈະບອກທຸກຄົນທີ່ຍິນດີຮັບຟັງວ່າ ການຈັດວາງງານສິນລະປະໃນບ່ອນໃດນັ້ນມີຜົນຕໍ່ການຮັບຮູ້ຂອງມັນຫຼາຍ. ສຳລັບຜ້າບູຮານໃຫຍ່ໆເຊັ່ນນັ້ນ, ມັນຈະດຶງດູດສາຍຕາເມື່ອວາງຢູ່ຕິດກັບເຟີນີເຈີທີ່ມີສີສັນກົມກຽວກັນ ຫຼື ສັບຊ້ອນກັນ. ຊິ້ນງານສິລະປະແບບປັ໊ບອັດ (Pop Art) ສີສັນສົດໃສສາມາດເຮັດໃຫ້ພື້ນທີ່ດູມີຊີວິດຊີວາຂຶ້ນເມື່ອວາງຢູ່ຕິດກັບພື້ນຜິວສີເນື້ອເອີເຈີ ຫຼື ສິ່ງທີ່ມີເນື້ອຜ້າໜ້າສົນໃຈ. ຜົນໄດ້ຮັບແມ່ນງານສິນລະປະກາຍເປັນສ່ວນໜຶ່ງຂອງເນື້ອເລື່ອງຂອງພື້ນທີ່ ບໍ່ແມ່ນພຽງແຕ່ຖືກແຂວນໄວ້ຢູ່ນັ້ນ. ນອກຈາກນັ້ນ, ເມື່ອທຸກຢ່າງເຂົ້າກັນໄດ້ຢ່າງລຽບລຽນ ທຸກຄົນກໍບໍ່ຮູ້ສຶກວ່າຕົນເອງກຳລັງເບິ່ງວັດຖຸຕ່າງໆທີ່ຖືກຈັດວາງສຸ່ມສີ່ດ້ານໃນຫ້ອງ.
ພື້ນທີ່ວຽການສະເຫຼ໌ດ້ວຍສີສະແດງ
ການເພີ່ມສິລະປະປ໊ອບ (Pop Art) ເຂົ້າໃນພື້ນທີ່ຫ້ອງການ ຈະເຮັດໃຫ້ເກີດຄວາມຄິດສ້າງສັນ ແລະ ຊ່ວຍເພີ່ມປະສິດທິພາບໃນການເຮັດວຽກຂອງພະນັກງານ ແລະ ຮັກສາຄວາມສົນໃຈໃນການເຮັດວຽກໄວ້ໄດ້. ເມື່ອບໍລິສັດນຳເອົາສີສັນທີ່ແຈ່ມແຈ້ງ ແລະ ຮູບແບບທີ່ດຶງດູດຕາເຂົ້າມາໃນພື້ນທີ່ເຮັດວຽກ ສະພາບແວດລ້ອມກໍ່ຈະດີຂຶ້ນ. ຕົວຢ່າງເຊັ່ນ WeWork ທີ່ມີການຕົກແຕ່ງພື້ນທີ່ດ້ວຍຮູບແຕ້ມຝາ ແລະ ວຽກສິລະປະທີ່ສີສັນສົດໃສ ເຊິ່ງເຮັດໃຫ້ຄົນຢາກຢູ່ເຮັດວຽກຍາວໆ. ການຄົ້ນຄວ້າດ້ານຈິດຕະວິທະຍາຂອງສີຍັງສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າ ສີສັນທີ່ສົດໃສສາມາດຍົກໃຈ ແລະ ພະລັງງານຂອງຄົນໄດ້ ເຖິງວ່າຈະມີຄົນບາງກຸ່ມຖົກຖຽງກັນກ່ຽວກັບຜົນກະທົບຕໍ່ຕົວເລກການເຮັດວຽກ. ແຕ່ສ່ວນຫຼາຍແລ້ວ ບໍລິສັດລາຍງານວ່າທີມງານມີຄວາມສຸກຫຼາຍຂຶ້ນເມື່ອພື້ນທີ່ເຮັດວຽກມີຊີວິດຊີວາ ແທນທີ່ຈະເປັນພື້ນທີ່ທີ່ເບື່ອໆ ແລະ ສະເຫມີພາບ.
ການເພີ່ມອົງປະກອບສິລະປະປ໊ອບ (Pop Art) ເຂົ້າໃນພື້ນທີ່ຫ້ອງການ ສາມາດເຮັດໃຫ້ມີຄວາມແຕກຕ່າງໃນການສ້າງສະພາບແວດລ້ອມການເຮັດວຽກທີ່ມີຊີວິດຊີວາ. ຈິນຕະນາການເຖິງຮູບແຕ້ມຂອງແຜ່ນຝາທີ່ສົດໃສ, ຮູບປັ້ນຕັ້ງຢູ່ເທິງໂຕ໊ະທີ່ມີຄວາມແປກໃຈ, ຫຼື ສິ່ງເພີ່ມເຕີມທີ່ດຶງດູດສາຍຕາໃນພື້ນທີ່ສາທາລະນະທີ່ເຮັດໃຫ້ຄົນຍິ້ມ. ການສຶກສາຈາກຜູ້ຊ່ຽວຊານດ້ານການອອກແບບພາຍໃນຊີ້ໃຫ້ເຫັນວ່າ ສຳນັກງານທີ່ມີຄວາມຄິດສ້າງສັນສາມາດເພີ່ມການຮ່ວມມືກັນແລະກະຕຸ້ນໃຫ້ເກີດແນວຄິດໃໝ່ໆໃນບັນດາພະນັກງານ. ເມື່ອບໍລິສັດນຳເອົາອົງປະກອບສິລະປະປ໊ອບ (Pop Art) ມາໃຊ້ໃນພື້ນທີ່ເຮັດວຽກ ພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ເຮັດໃນສິ່ງນັ້ນພຽງເພື່ອໃຫ້ມີລັກສະນະດີເທົ່ານັ້ນ. ແຕ່ວ່າການເລືອກສິລະປະເຫຼົ່ານີ້ຍັງມີຜົນກະທົບທີ່ແທ້ຈິງ ເຊິ່ງຊ່ວຍໃຫ້ພະນັກງານມີສ່ວນຮ່ວມ ແລະ ມີແຮງບັນດານໃຈໃນການປະຕິບັດວຽກງານປະຈຳວັນ. ການຕິດຕັ້ງຮູບພິມຂອງ Andy Warhol ຫຼື ລວງຂອງຮູບແບບທີ່ມີສີສັນແຈ່ມແຈ້ງ ສາມາດປ່ຽນຫ້ອງປະຊຸມທີ່ໜ້າເບື່ອໃຫ້ກາຍເປັນສະຖານທີ່ທີ່ຄົນຕ້ອງການໃຊ້ເວລາຢູ່ພາຍໃນ.
ການເ sez ກັບ Pop Art ດ້ວຍພື້ນທີ່ສະຫງ່ານ
ການວາງຮູບແຕ້ມ Pop Art ສີສັນຈັດຈ້ອນຂ້າງພື້ນທີ່ສີອ່ອນໆ ແມ່ນກາຍເປັນແນວໂນ້ມນິຍົມໃນປັດຈຸບັນ ເຊິ່ງຊ່ວຍເນັ້ນເຖິງຄວາມສົດໃສດີຂອງບົດແຕ້ມເຫຼົ່ານັ້ນ. ເວົ້າເຖິງສີອ່ອນໆ ກໍ່ໝາຍເຖິງສີຂາວ, ສີເທົາ ແລະ ສີນ້ຳຕານອ່ອນ. ສີເຫຼົ່ານີ້ຊ່ວຍດຸ່ນດ່ຽງພະລັງງານທີ່ແຮງຂອງສິລະປະ Pop Art ເຮັດໃຫ້ທຸກຢ່າງເບິ່ງເຂົ້າກັນໄດ້ໃນທຸກພື້ນທີ່. ເນື້ອໃນດັ່ງກ່າວເຮັດວຽກໄດ້ດີ ເນື່ອງຈາກຕາຂອງພວກເຮົາມັກຖືກດຶງດູດໄປຫາສິລະປະທີ່ມີສີສັນ ໂດຍບໍ່ຖືກລົບກວນຈາກສິ່ງອື່ນໆໃນອ້ອມຂ້າງ. ສ່ວນຫຼາຍແລ້ວຄົນມັກເລືອກໃຊ້ຜະນັງຂາວສະອາດ ຫຼື ສີເທົາອ່ອນໆເພື່ອເນັ້ນບົດແຕ້ມ Pop Art ທີ່ພວກເຂົາມັກ. ສີແດງ ແລະ ສີຟ້າໂດຍສະເພາະແມ່ນເບິ່ງດີເມື່ອຢູ່ຕໍ່ກັບພື້ນທີ່ເຫຼົ່ານີ້ ເຮັດໃຫ້ມັນດຶງດູດແຕ່ບໍ່ເກີນເຫດໃນພື້ນທີ່ຫ້ອງ.
ເບິ່ງໄປທົ່ວໆງານວາງສະແດງສິນລະປະທີ່ທັນສະໄໝ ຫຼື ເດີນເຂົ້າຫ້ອງຮັບແຂກທີ່ຖືກອອກແບບມາດີໃນປັດຈຸບັນ ທ່ານອາດຈະເຫັນສິນລະປະແບບ Pop Art ສະທ້ອນເດັ່ນອອກມາຈາກພື້ນຫຼັງທີ່ເບິ່ງສະອາດແລະມີຂະໜາດນ້ອຍ. ພໍ່ຄົນໃນວົງການອອກແບບພາຍໃນເວົ້າເຖິງການປະສົມຜົນຕັດທີ່ເຂົ້າກັນໄດ້ດີ ສ້າງເປັນພື້ນທີ່ທີ່ເບິ່ງສະນັ້ນແລະເຕັມໄປດ້ວຍພະລັງງານໃນຕອນດຽວກັນ. ສິ່ງທີ່ນັກອອກແບບສ່ວນໃຫຍ່ແນະນຳແທ້ໆ? ຄວນຮັກສາພື້ນທີ່ສ່ວນໃຫຍ່ໃຫ້ເປັນສີເງົາເພື່ອໃຫ້ທຸກຢ່າງເຂົ້າກັນໄດ້ຢ່າງລຽບລຽນໃນທົ່ວພື້ນທີ່ ແລ້ວປ່ອຍໃຫ້ສິນລະປະແບບ Pop Art ທີ່ສຳນັກສາຍຕາດຶງດູດຄວາມສົນໃຈເວລາທີ່ຄົນເຂົ້າມາ. ຜົນໄດ້ຮັບແມ່ນຫ້ອງທີ່ເບິ່ງສະນັ້ນແລະມ່ວນຊື່ນໂດຍບໍ່ຕ້ອງພະຍາຍາມຫຼາຍເກີນໄປ.
ການແປ່ຽນແປງຮູບແບບRetro ແລະContemporary
ມີບາງຢ່າງກ່ຽວກັບສິລະປະປັອບທີ່ບໍ່ເຄີຍແປກເມື່ອງເກົ່າໄປກັບຍຸກສະໄໝ, ນັ້ນເຮັດໃຫ້ມັນດີເລີດຫຼາຍເວລາພະຍາຍາມປະສົມປະສານລະຫວ່າງອາລົມແບບເກົ່າກັບແນວໂນ້ມໃນການອອກແບບພາຍໃນໃນປັດຈຸບັນ. ເວລາທີ່ໃຜຄົນໜຶ່ງເອົາອົງປະກອບແບບດັ້ງເດີມຈາກຊຸກສະໄໝກ່ອນມາປະສົມກັບອົງປະກອບສິລະປະປັອບໃນຍຸກປັດຈຸບັນ, ພວກເຂົາກໍສາມາດສ້າງສິ່ງທີ່ພິເສດຂຶ້ນມາໄດ້ ທີ່ເຊີດຊູທັງສອງຍຸກຄືກັນໂດຍບໍ່ຮູ້ສຶກວ່າຖືກບັງຄັບ. ພະຍາຍາມຈັດປະສົມເຟີນີເຈີ່ທີ່ແທ້ຈິງຈາກຊຸກ 60s ກັບອົງປະກອບສິລະປະປັອບໃໝ່ໆ ເຊັ່ນ: ວຽກງານສິລະປະຕິດຝາທີ່ເບິ່ງຄືກັບຂໍ້ຄວາມຂີ້ຕົວະຕາມຖະໜົນ (Graffiti) ຫຼື ມີຮູບແບບດິຈິຕອນທີ່ເບິ່ງຄືກັບສິ່ງທີ່ພວກເຮົາເຫັນໄດ້ທົ່ວໄປໃນມື້ນີ້. ທັງໝົດນັ້ນກໍເລີ່ມເບິ່ງຄືກັບສິ່ງທີ່ຄົນເອີ້ນວ່າ 'Retro-futuristic' ຫຼື ການອອກແບບແບບຍຸກເກົ່າປະສົມອະນາຄົດ, ຊຶ່ງຫຼັກໆແລ້ວໝາຍເຖິງມັນເບິ່ງຄືກັບສິ່ງໃໝ່ໆ ແຕ່ກໍຍັງສາມາດເອີ້ນຄວາມຊົມເຊີຍໃນອະດີດກັບຄືນມາໄດ້ໃນເວລາດຽວກັນ.
ຜູ້ທີ່ເປັນເຈົ້າຂອງບ້ານທີ່ຕ້ອງການປະສົມປະສານຮ່າງກາຍທີ່ແຕກຕ່າງກັນໂດຍບໍ່ເຮັດໃຫ້ພື້ນທີ່ຂອງເຂົາເຈົ້າເບີດເຮີຍຄວນທົດລອງໃຊ້ຍຸດທະສາດພື້ນຖານເຫຼົ່ານີ້ກ່ອນ. ເລີ່ມຕົ້ນດ້ວຍສອງສາມຢ່າງເຊັ່ນ: ວັດຖຸສິນລະປະ Pop Art ທີ່ແຈ້ງແຈ່ງ ແລ້ວຈັບຄູ່ມັນເຂົ້າກັບເຟີນີເຈີແບບຍ້ອນຍຸກ ຫຼື ອຸປະກອນເຄື່ອງໃຊ້. ຮັກສາເນື້ອຜ້າໃຫ້ຄ້າຍຄືກັນໃນທົ່ວຫ້ອງ ແລະ ເລືອກສີທີ່ເຂົ້າກັນໄດ້ດີກ່ວາການຕໍ່ຕ້ານກັນ. ນັກອອກແບບພາຍໃນມັກເຕືອນກ່ຽວກັບການໃຫ້ວິທີການຕົກແຕ່ງໃດໜຶ່ງເຂົ້າມາຄອບງໍາທັງໝົດ ສະນັ້ນທັງສອງອົງປະກອບຈຶ່ງຕ້ອງການຄວາມສົນໃຈເທົ່າທຽມກັນເພື່ອໃຫ້ເກີດຜົນໄດ້ດີ. ເມື່ອປະສົມລະຫວ່າງຮ່າງກາຍທີ່ທັນສະໄໝ ແລະ ຮ່າງກາຍແບບເກົ່າ, ມັນຄຸ້ມຄ່າທີ່ຈະຄິດຢ່າງລະມັດລະວັງກ່ຽວກັບການຈັດວາງ ແລະ ຂະໜາດ. ການທົດແທນທີ່ລະມັດລະວັງນີ້ຈະຊ່ວຍບໍ່ໃຫ້ສິ່ງຕ່າງໆເບິ່ງຄືກັບເກີດຄວາມວຸ່ນວາຍທີ່ບໍ່ເຂົ້າກັນ ແຕ່ຍັງຄົງໃຫ້ຮູບແບບທີ່ເຢັນຊື່ມ ແລະ ສະຫຼຸບລັກສະນະທີ່ຄົນສ່ວນໃຫຍ່ຕ້ອງການໃນປັດຈຸບັນ.